สิ่งที่แม่พูดปดเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มมากขึ้น)

[PostDD]

พอเพียงไม่มีเงิน คนแรกที่นึกถึงเป็นบิดาและก็แม่

แต่ว่าเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงหมายถึงแฟนและเพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากกระทั่ง บ่อยมาก

ที่ไม่มีอาหารพอเพียงสำหรับทุกคนเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม และก็กล่าวว่า"ทานจำนวนมากนะลูก แม่หิวมากแค่ไหน" หนแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่มีคุณประโยชน์ ต่อสภาพร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบกินมากมาย ในเวลาที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมเล็มกิน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันเมื่อใดก็ตามผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเหอะ แม่ไม่ค่อยถูกใจกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหาเงินมาให้ผมเรียน

และค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน ครั้งคราวผมตื่นมากลางดึก

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งทำงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่นะครับ..นอนเหอะครับผมมันดึกมากแล้ว" ผมบอกกับแม่

รวมทั้งแม่ยิ้มรวมทั้งพูดกับผมว่า"ลูกนอนเถิด แม่ยังไม่ง่วงหงาวหาวนอน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังดวงใจให้ผม แม่นั่งรอคอยผมท่ามกลางแสงตะวันแรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอสมควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดเตรียมมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ว่าความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่แม่บอกว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และก็หลังจากที่พ่อผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากว่าโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจะต้องแบกภาระ

รายจ่ายทั้งสิ้นคนเดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากมากเพิ่มขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่เห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางคนก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แต่ว่า แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมด้วยพูดว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบแล้วและได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักบ้าง แต่แม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการ

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยยอมรับเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งกลับมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินปานกลางอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบก็ทำงานต่อเลย ด้วยค่าจ้างรายเดือนที่สูงลิ่ว

และก็ผมตั้งอกตั้งใจจะพาแม่มาดำเนินชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แต่ว่าแม่ผมท่านไม่อยาก ไม่รบกวนผม แม่ กล่าวกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก เหมือนเดิม

และก็ครั้งที่แปด

พอเพียงแม่แก่ตัวลง ก็จะต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเพราะโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่ทันที

แม่นอนอย่างอ่อนเพลียหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่มองผมด้วยสายตาที่แสดงได้ว่าเธอรัก

และมุ่งหมายจะได้เจอผมเยอะที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ซูบผอมมากมาย และก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปๆมาๆก รวมทั้งผมมองแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บใจ เนื่องจากการได้มองเห็นม่าม้าที่รักอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมรวมทั้งบอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้สึกเจ็ บอะไรเลย"

และเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของเธอได้ปิดลงตลอดไป

ครอบครัวเป็นเรื่องจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าไม่มีความสนใจ ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/