ปัญหาชีวิต

[Tawanida]

จากที่เล่า ชีวิต จขกท ก็อย่างกับเด็กในรุ่นเดียวกันนะคะ ไม่รู้ว่าปัจจุบันนี้อายุมากแค่ไหน แต่ว่าก็คงจะยังอยู่ในตอนวัยรุ่นช่วงต้น วัยนี้ จะแตกต่างจากชีวิตในวัยเด็กและเด็กทารก รวมทั้งยิ่งในปัจจุบัน การเกื้อกูลดูแลตนเองได้ จำเป็นต้องทำได้เร็วขึ้น ที่เขียนนี้ เขียนเพื่อบอก จขกท ว่า แม่มีเหตุผลที่จำต้องไปเฝ้าคุณตา มั่นใจว่าในใจแม่ ก็ตรากตรำที่จะเลือก แต่ว่าระหว่างพ่อของท่านกับลูก คือ จขกท ขณะนี้ ผู้ที่ปรารถนาแม่ที่สุด เนื่องจากว่าป่วยไข้เป็นคุณตา ถ้าเกิด จขกท รักแม่และตา รวมทั้งเบาๆคิดให้ดี ทบทวนหัวข้อนี้ใหม่ ความรู้สึกว่าถูกแม่ทอดทิ้งไป จะเบาๆหายไป เนื่องจากว่าความรู้ความเข้าใจใหม่เข้ามาแทนที่

คนในวัยนี้ มักยังติดกับความเคยชินที่จะได้รับการบำรุง เหมือนวัยเด็ก และคิดจากมุมความอยากได้ของตนเองเป็นใหญ่ ถ้าเกิดฝึกฝนคิดในมุมของผู้อื่นบ้าง หลายๆเรื่องที่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกทำให้เศร้าใจ ไร้คนดูแล อื่นๆอีกมากมาย จะหายไป จะพอเข้าใจว่าไม่ใช่ตนเองแค่นั้น ที่ต้องดิ้นรนกับหลายๆเรื่อง หลายๆอย่างๆแต่ผู้ใหญ่รอบข้าง แล้วก็ทุกคน ต่างก็ติดธุระ มีภารกิจ รวมทั้งชีวิตส่วนตัวของพวกเขาเอง แล้วก็สิ่งที่พวกเขาทำให้นั้น เชื่อเถอะนะคะว่า พวกเขาทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว หน้าที่ของ จขกท ก็คือปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ยอดเยี่ยม ทั้งนี้ ต้องรู้เรื่องเพราะว่า เมื่อวัยมากขึ้น หน้าที่และบทบาททั้งหลายแหล่ก็จะมากขึ้นด้วย หลายสาเหตุ มันเพิ่มเนื่องจากว่าถูกสั่ง ถูกบอก แต่อีกมากมาย ที่มนุษย์เราจำเป็นต้องรู้ด้วยตัวเอง

จากที่เล่า จขกท ไม่ได้ไม่มีความเชื่อมั่นในตนเอง และประหม่าเท่าที่คิด สิ่งนี้ เห็นได้จากการที่ถูกบูลลี่ แต่ว่าไม่สนใจ กระทั่งพวกเขาเลิกไป คนปราศจากความเชื่อมั่นตัวเอง ทำแบบงี้ไม่ได้หรอกนะคะ และนี้คือวิธีการจัดการกับการเช็ดกบูลลี่ที่ดีมากๆวิธีหนึ่งอย่างยิ่งจริงๆ ไม่มากก็น้อย การบูลลี่ กับการหยอกในหมู่เพื่อนมีเนื้อหารวมทั้งเจตนาต่างกัน บูลลี่นั้น เจตนาคือตั้งอกตั้งใจทำให้เศร้าใจ เสียความมั่นใจและความเชื่อมั่น รวมทั้งทำร้ายจิตใจ แต่ว่าหยอกล้อ เจตนาต่างออกไป คือการเล่นสนุก และก็หวังให้เพื่อนพ้องสนุกด้วย ในหลายกรณี สิ่งเกิด ไม่ใช่บูลลี่ แล้วก็ตามหลักแล้ว เมื่อมิตรสหาย คนเราก็จำเป็นต้องรู้ว่าสหาย ไม่ใช่เป็นจริงเป็นจังไปเสียหมด เขียนหัวข้อนี้ ถ้าจะมีคุณประโยชน์ต่อคนที่อาจผ่านเข้ามาอ่านด้วยค่ะ

กับแม่นั้น ช่องว่างเกิดขึ้นเนื่องจากว่าการติดต่อสื่อสารกันน้อยเกินไป รวมทั้งหรือติดต่อสื่อสารไม่ผ่าน ส่วนหนึ่งส่วนใดบางทีอาจเนื่องจากแม่ไม่มีเวลารวมทั้งความสามารถที่จะยอมรับฟัง จขกท อย่างตั้งใจ แล้วก็ในเวลาเดียวกัน จขกท เองก็บางทีอาจไม่ยอมติดต่อ และหรือยังไม่สามารถหาวิธีสื่อสารกับแม่เพื่อให้แม่รู้จักและก็รู้เรื่องตัวเองที่เป็นอยู่ได้ ถ้าเกิดไม่สื่อสารให้ดี การที่แม่จะรู้ว่าลูกต้องการอะไร คิดอะไรอยู่ เป็นอะไรและทำอะไรอยู่ ไม่ได้ง่าย อยากได้อะไร จะต้องบอก ไม่ว่ากับแม่และหรือกับทุกคน อย่ารอให้ผู้อื่นจำต้องอ่านใจแล้วก็ความปรารถนาของตนจ้ะ

ส่วนครูนั้น จะว่าไปแล้ว ครูไม่น่ากล่าวแบบนั้น แม้กระนั้นบางทีอาจเนื่องจากว่าคำตอบของ จขกท อาจมีส่วนทำให้ครูบอกเช่นนั้น และก็นี้เป็นความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตคนเราบ่อยๆนั้นคือ เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์เราจะพบกับผู้ที่กล่าวดีปฏิบัติดีกับพวกเราไปเสียทั้งสิ้น ในหลายๆครั้ง เป็นด้วยเหตุว่านิสัยและก็ความคุ้นเคยของพวกเขา แม้กระนั้นอีกไม่น้อย ที่ตัวเราเองก็มีส่วนทำให้บุคคลอื่นทำกับเราเช่นนั้น ที่สำคัญคือ ไม่เก็บเรื่องพวกนั้น มาไว้ภายในดวงใจ เพราะตามความจริง มันจบลงแล้ว และการเก็บไว้ในในใจทำให้จิตใจหมองหม่นเสียเปล่าๆสิ่งที่บางทีอาจเก็บคือการเรียนรู้แล้วก็บทเรียนจ้ะ นอกเหนือจากนั้น ปล่อยให้มันผ่านไป ถ้อยคำหรือประโยคเหล่านี้ เจ็บเมื่อคิดตามคำ แต่ว่าถ้าเข้าใจเรื่อง บริบท คนพูดและก็ตัวเอง ณ ตอนนั้นๆไม่มีเหตุให้ต้องเจ็บ จำเป็นต้องเศร้าใจ ถ้าเกิดแต่ว่าจำต้องเติบโตต่างหาก

ชีวิตมีสุขทุกข์ปะปน เกิดเป็นคน จะมีสุขภาพจิตแข็งแรงได้ เลือกได้นะคะ ว่าจะสุขง่าย หรือทุกข์ง่าย เลือกให้สุขง่ายเหอะนะคะ

เป็นทรรศนะหนึ่งแค่นั้น มอบรัก [url=blogspottoday.weebly.com/]blogspottoday[/url]