ฝึกหัดเดินลำพังถ้าหากไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Hanako5]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายเท่านั้นที่ควร

ถนอมต้องรู้ถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่ล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดกำลังใจหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่ว่าเมื่อร้องกระทั่งพอใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความสัมพันธ์ไม่ได้

ใครก็ตาม สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเท่าใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ ก็เลยอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีใครกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครสักคนไม่มีคุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จะต้องฝึกปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปพรรณสัณฐาน

จงเรียนรู้ที่จะยกย่องผู้ที่ความสามารถ แล้วก็แม้คุณคิดว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขามิได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเสมือนคนอื่นปกติ

พ่อแม่คือคนที่รักแล้วก็ประสงค์ดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า มีความคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะเหตุว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้พึงพอใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

ปลายทาง อย่ า ให้คนใดกันแน่คนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง